In dit nummer van OASE wordt de rol van het tekenen in het
landschapsontwerp en de stedenbouw in kaart gebracht. Het gaat in op
‘nieuwe tradities’ van de afgelopen 50 jaar, maar ook op recente zorgen
over ecologische, metabole en procesgerichte vraagstukken.
In
de afgelopen decennia heeft het tekenen in de context van
landschapsontwerp en stedenbouw een aantal transformaties ondergaan.
Recente ontwikkelingen in de theorie en de praktijk hebben het
onderscheid tussen beiden doen vervagen. De twee disciplines worden niet
langer beschouwd als bouwen – of tuinieren – ‘op grotere schaal’,
vooral in de context van kwesties als woningbouw, landinrichting en
uiterlijk vertoon. Tegenwoordig spelen de ecologie en de
energietransitie of ‘metabole’ vraagstukken een veel nadrukkelijkere
rol, wat resulteert in nieuwe manieren van tekenen. Beide disciplines
laten het object-georiënteerde denken achter zich en lijken overtuigd te
zijn van het belang van het proces en de impact van de factor tijd. De
ruimte wordt opgevat als een kruispunt – een ‘gestold punt’ – in een
veelvoud aan stromen en processen.
Boekbesprekingen
Van woorden naar gebouwen
In dit nummer van OASE wordt aan de
hand van casestudies de geschiedenis van de architectural book review geschetst.
Deze Call is uitgeschreven door Christophe Van Gerrewey en Hans Teerds. De deadline is 20 december 2023.
Op 16 maart 2023 organiseert de TU Delft een debat geïnspireerd op OASE 110.
Wat betekent de ‘eigendom’ van een auteur van een project precies? En
bestaat dit gevoel van eigendom nog steeds in de hedendaagse
architectuurcultuur? Naast het concept van het individuele singuliere
auteurschap treden ook andere meer open vormen van samenwerking en
co-creatie.
‘The Architect as Public Instellectual’
Deadline: 23-12-2022
Aan de hand van een reeks concrete
projecten, onderzoeken de bijdragen in dit nummer het spanningsveld
tussen architectonische esthetiek en kwesties inzake energie,
technologie en materialiteit. Ecologische praktijken in de architectuur
moeten niet alleen effectief zijn in het aandragen van oplossingen, maar
brengen onvermijdelijk ook vragen mee over schoonheid, affectie, zowel
als perceptie.
Musea zetten publieke ontmoetingen tussen bezoekers, objecten en
verhalen in scène. Dat beperkt zich niet tot een tour door de
tentoonstellingszalen, maar begint al bij een monumentale of drempelloze
entree.